આદિલ મન્સુરી - માનવના થઈ શક્યો

માનવના થઈ શક્યો

માનવના થઈ શક્યો તો એ ઈશ્વર બની ગયો
જે કાંઈ બની ગયો એ બરાબર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો...

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા
મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો....

વર્ષો પછી મળ્યા તો નયન ભીના થઈ ગયા
સુખનો પ્રસંગ શોકનો અવસર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો....

એ મુજને રડતો જોઇને ખુદ પણ રડી પડ્યા
મારો જ પ્રશ્ન એમનો ઉતર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો....

છે આજ મારા હાથમાં મહેંન્દી ભરેલા હાથ
મારો ય હાથ આજ તો સુંદર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો...

આદિલના શેર સાંભળી આશ્ચર્ય થઈ ગયું
ગઈ કાલનો આ છોકરો શાયર બની ગયો. માનવના થઈ શક્યો તો....

આદિલ મન્સુરી

--
Nishant Gor
Bhuj Kutch
Contact +91 9428220471
http://nishantgor.blogspot.com/


¨`•.•´¨) Always
`•.¸(¨`•.•´¨) Keep
(¨`•.•´¨)¸.•´ Smiling!
`•.¸.•´

આદિલ મનસુરી - જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,

જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.

પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.

ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.

'આદિલ'ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.

આદિલ મનસુરી

--
Nishant Gor
Bhuj Kutch
Contact +91 9428220471


¨`•.•´¨) Always
`•.¸(¨`•.•´¨) Keep
(¨`•.•´¨)¸.•´ Smiling!
`•.¸.•´

તોફાની વરસાદ Ajanya Kavi Tarafthee

તોફાની તોફાની વરસાદ
ધમ ધડાક ધમ ધમ વરસે
ને વાદળો નો થાય ગડગડાટ,
વીજળીની તો તડાફડી આગ જરતી,
ને વરસે તોફાની તોફાની વરસાદ,
ક્ષણમાં થઈ રેલમ છેલ મ પાણીની,
ગાડી બની છે નદી મીઠી,
ને ગાડા બન્યા છે તેના પાણી,
ને ગાડો આ તોફાની વરસાદ
કદા જ સાગર ઘેરી લે સે ધરતી,
બધી જ જગ્યા પાણી પાણી,
લોકો મા થઈ ગયો છે ઘભરાટ,
ડરાવે આ તોફાની તોફાની વરસાદ.

--
Nishant Gor
Bhuj Kutch
Contact +91 9428220471


¨`•.•´¨) Always
`•.¸(¨`•.•´¨) Keep
(¨`•.•´¨)¸.•´ Smiling!
`•.¸.•´

વરસાદમા પ્રેમ, ajanya Kavi Tarafthee

પહેલા વરસાદ મા પહેલો પ્રેમ,
વરસે દરિયા પર નદીનો પ્રેમ,
વરસે મારા પર તારો આ પ્રેમ
ઝરમર ઝરમર વરસાદ વરસે
આ એક જ છત્રીને આપને બે,
છોડી છત્રી ને રમી યે કોઇ ગેમ,
પહેલો સ્પર્શ પહેલા વરસાદનો
પહેલો સ્પર્શ છે તારા હાથ નો
લાગ્યો કરન્ટ જાણે વીજળી નો
વિજલીતો આકાશ મા ચમકી,
તુ તો મારી બાહુ મા ચમકી,
ના કાય ભાન હવે બસ પ્રેમ,
પડ મારા પર વીજળીની જેમ,
વરસે ધરતી પર આભનો પ્રેમ,
ભલે પડે આ ધરા પર વીજળી,
પડવા ન દે પ્રેમ પર વીજળી,
વાદળોની જેમ તકરાર ન કર,
ભલે તોફાન આવે ગગનમાં,
ન આવવા દે તોફાન પ્રેમમાં,
નદીઓ છલકાય વરસાદમાં,
મારું દિલ છલકાય તારા પ્રેમમાં

-ઉર્વીશ વસાવડા - મને ગમતી પ્રત્યેક ક્ષણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

મને ગમતી પ્રત્યેક ક્ષણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

ઘણી વાતો તમારી પણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

સતત ચાહી છે કુદરતને પૂરી નિષ્ઠાથી જીવનમાં

નદી, પર્વત ને તપતું રણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

શિલાલેખો, ગિરિ ગિરનાર, દામોકુંડ, કેદારો

જૂનાગઢની ધરાના કણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

સમજપૂર્વક હકીકતને જુદી, આભાસથી પાડી

અરીસામાં પ્રગટતો જણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

નથી મારી ખૂબી એમાં, લખાવે છે કૃપા એની

સતત એ વાતની સમજણ ગઝલમાં લઈને આવ્યો છું

-ઉર્વીશ વસાવડા

બેફામ - ઓ હ્રદય, તેં પણ ભલા! કેવો ફસાવ્યો છે મને,

ઓ હ્રદય, તેં પણ ભલા! કેવો ફસાવ્યો છે મને,
જે નથી મારા બન્યા, એનો બનાવ્યો છે મને,
સાથ આપો કે ના આપો, એ ખુશી છે આપની,
આપનો ઉપકાર, મારગ તો બતાવ્યો છે મને,

આ દુઃખ ના કાળમાં એને કરું છું યાદ હું,
મારા સુખના કાળમાં જેણે હસાવ્યો છે મને,
કૈં નહોતુ એ છતાં, સૌ એ મને લુંટી ગયા,
કૈં નહોતુ એટલે, મે પણ લુટાવ્યો છે મને,

આમ તો હાલત અમારા બેય ની સરખી જ છે,
મે ગુમાવ્યા એમને, એણે ગુમાવ્યો છે મને,
એ બધા “બેફામ” જે આજે રડે છે મોત પર,
એ બધાએ જિંદગી આખી રડાવ્યો છે મને.

- બેફામ

અમૃત ઘાયલ - સમય જાતાં બધું સહેવા હૃદય ટેવાઇ જાયે છે

સમય જાતાં બધું સહેવા હૃદય ટેવાઇ જાયે છે
ગમે તેવું દુઃખી હો, પણ જીવન જીવાઇ જાયે છે.

હૃદયના દર્દની વાતો કદી છાની નથી રહેતી
હૃદય ગભરાય છે ત્યારે નયન ભીંજાઇ જાયે છે.

સમય બદલે તો બદલે, પણ પ્રણય રંગો નહીં બદલે
હૃદય રંગાઇ જાયે છે તો બસ રંગાઇ જાયે છે.

મુસીબતના દહાડા એ કસોટીના દહાડા છે.
છે પાણી કેટલું કોના મહીં જોવાઇ જાયે છે.

જીવન સારું જીગરની આહ થી ફૂંકી દઉં ‘ઘાયલ’
કદીક મારા ઉપર મને ય એવી ખાઇ જાયે છે.

- અમૃત ઘાયલ

શ્રી આદિલ મનસુરી ને ભાવભીની શ્રદ્ધાંજલી આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,


આદીલ ગઝલ સંભળાવ ફરી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,
આ દિલને તું સમજાવ જરી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

એ અમદાવાદની શેરીમાં, કે અમેરીકાના ઘર ખાતે
તું ફરી કવન દે અજવાળી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

હું આજ કાલનો શાયર છું, શબ્દોની કિંમ્મત શું જાણું?
છે ધ્રુવ તું, રાહ દે બતલાવી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

શબ્દોમાં સઘળું પામું છું, હું બ્રહ્મ કહું કે મનસુરી?
બે ચાર સુર્ય દે પ્રગટાવી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

દફનાવો તો તેની સાથે, એક કલમ રહે ને એક પીંછીં
ઇશ્વરને જાશે સમજાઇ, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

છે યાદ મળે તે ફોનની રીંગ, મેં વાત કરી આદીલ સાથે,
થઇ બેઠો અજવાષનો બંધાણી, આ અંધારું કંઇ ખપશે ના,

આદિલભાઈ ને શ્રધ્ધાંજલી

જ્યાં એક નગર વસતું હતું,
ત્યાં સમાચાર મળ્યા,
ખુદા આદિલ ને બોલાવી ગયાં,
સૌને રડાવી ખુદ હસતાં ચાલી ગયાં,
આદિલ નાં શેર સાંભળી નવાઈ થતી,
જેને આટલું કહેવું હતું કહી અમર થઈ ગયાં,
જ્યાં એક નગર વસે છે,
ત્યાં હજી રાહ જોવાય,
આદિલનાં નવા શેરની,
ને મન કહે વારંવાર,
ખુદા રહેમત કરજે અમારા,
આદિલ તણા આ શેર પર ....

"શૂન્ય" પાલનપુરી

સર્જનએક દી સર્જકને આવ્યો, કૈં અજબ જેવો વિચાર
દંગ થઈ જાય જગત, એવું કરું સર્જન ધરાર

ફૂલથી લીધી સુંવાળપ, શૂળથી લીધી ખટક
ઓસથી ભીનાશ લીધી, બાગથી લીધી મહક
મેરુએ આપી અડગતા, ધરતીએ ધીરજ ધરી
વૃક્ષથી પરમાર્થ કેરી, ભાવના ભેગી કરી

બુદબુદાથી અલ્પ્તા, ગંભીરતા મઝધારથી
મેળવ્યો કંકાસ મીઠો, મોજના સંસારથી
પ્રેમ સારસનો ઉપાડ્યો, પારેવાનો ફફડાટ
કાગથી ચાતુર્ય લીધું, કાબરોથી કલબલાટ

ખંત લીધી કીડીઓથી, મક્ષિકાથી શ્રમ અથાગ
નીરથી નિર્મળતા લીધી, આગથી લીધો વિરાગ
પંચભૂતો મેળવી, એ સર્વનું મંથન કર્યુ
એમ એક 'દી સર્જકે એક નારીનુ સર્જન કર્યુ

દેવદર્લભ, અવનવી આ શોધ જ્યાં બીબે ઢળી
એ દિવસથી દર્દ કેરી ભેટ દુનિયાને મળી

'બેફામ'

થાય સરખામણી તો ઊતરતા છીએ,તે છતાં આબરુને દીપાવી દીધી,
એમના મહેલ ને રોશની આપવા ઝૂંપડી પણ અમારી જલાવી દીધી.

ઘોર અંધાર છે આખી અવની ઉપર,તો જરા દોષ એમાં અમારોય છે,
એક તો કંઈ સિતારા જ નહોતા ઊગ્યા, ને અમે પણ શમાઓ બુઝાવી દીધી.

બીક એક જ બધાને હતી કે અમે ક્યાંક પહોંચી ન જઈએ બુલંદી ઉપર,
કોઈએ પીંજરાની વ્યવસ્થા કરી, કોઈએ જાળ રસ્તે બિછાવી ડીધી.

કોઈ અમને નડ્યા તો ઊભા રહી ગયા,પણ ઊભા રહી અમે ના કોઈ ને નડ્યા,
ખુદ અમે તો ન પહોંચી શક્યા મંઝિલે, વાટ કિંતુ બીજાને બતવી દીધી.

કોણ જાણે હતી કેવી વર્ષો જૂની જિંદગીમાં અસર એક તનહાઈની?
કોઈએ જ્યાં અમસ્તું પૂછ્યું, 'કેમ છો', એને આખી કહાણી સુણાવી દીધી.

દિલ જવા તો દીધું કોઈન હાથમાં,દિલ ગયા બાદ અમને ખરી જાણ થઈ,
સાચવી રાખવાની જે વસ્તુ હટી, એ જ વસ્તુ અમે તો લૂંટાવી દીધી.

જીવતાં જે ભરોસો હતો ઈશ પર,એ મર્યા બાદ્ 'બેફામ' સાચો પડ્યો,
જાત મરી ભલે ને તરાવી નહીં,લાશ મારી પરંતુ તરાવી દીધી.

'બેફામ'

કેવી રીતે વિતે છે વખત, શું ખબર તને ?
તેં તો કદીયે કોઇની પ્રતિક્ષા નથી કરી
એ શું કે રોજ તું જ કરે મારું પારખું
મેં તો કદીયે તારી પરિક્ષા નથી કરી

ખુદા તારી કસોટીની પ્રથા સારી નથી હોતી
કે સારા હોય છે એની દશા સારી નથી હોતી

જગતમાં સર્વને કહેતા નહીં ફરો કે દુઆ કરજો
ઘણાં એવાય છે જેની દુઆ સારી નથી હોતી 

ખુબી તો એ કે ડુબી જાવ તો લઇ જાય છે કાંઠે
તરો ત્યારે જ સાગરની હવા સારી નથી 

કબરમાં જઇને રહેશો તો ફરિશ્તાઓ ઊભા કરશે 
અહીં 'બેફામ' કોઇ પણ જગા સારી નથી હોતી

‘મરીઝ’

તુજ બેવફાઈમાં છે વ્યથા કોણ માનશે!
જે જોઈ છે મેં તારી દશા કોણ માનશે?

મારા ગુનાહો જોઈ, મને બેશરમ ન માન,
સાથે જ ભોગવું છું સજા કોણ માનશે?

દિલ મારું, પ્રેમ મારો, અને એમની શરત!
મેં ખુદ કહી છે કેટલી ‘ના’ કોણ માનશે?

વરસો થયા હું જેમની મહેફીલથી દૂર છું,
ત્યાં પણ હજી છે મારી જગા કોણ માનશે?

છે ખુશનસીબ વ્યક્ત કરે જે ઉદારતા,
દિલમાં રહી ગઈ તે દયા કોણ માનશે?

જે વાત પર બધાએ શિખામણ દીધી ‘મરીઝ’,
સંમત હતો હું એમાં ભલા કોણ માનશે?

‘મરીઝ’ - એ રીતે છવાઈ ગયા છે ખયાલમાં,

એ રીતે છવાઈ ગયા છે ખયાલમાં,
આવેશને ગણી મેં લીધો છે વહાલમાં.0

તારા વચનનો કેટલો આભાર માનીએ,
વરસો કઠણ હતાં તે ગયાં આજકાલમાં.

સારું છે એની સાથે કશી ગુફ્તગુ નથી,
નિહતર હું કંઈક ભૂલ કરત બોલચાલમાં.

કરતો હતો જે પહેલાં તે પ્રસ્તાવના ગઈ,
લઈ લઉં છું એનું નામ હવે બોલચાલમાં.

લય પણ જરૂર હોય છે, મારી ગિતની સાથ,
હું છું ધ્વિનસમાન જમાનાની ચાલમાં.

મુજ પર સિતમ કરી ગયા મારી ગઝલના શેર,
વાંચીને એ રહે છે બીજાના ખયાલમાં.

એ ના કહીને સહેજમાં છૂટી ગયા ‘મરીઝ’,
કરવી ન જોઈતી’તી ઉતાવળ સવાલમાં.

Ramesh Parekh's યાદ છે????????

મારી આંખમાં તું વહેલી સવાર સમું પડતી,
ને ઘેરાતી રાત મને યાદ છે, ઘેરાતી રાત તને યાદ છે?
સોનેરી પોયણીઓ ઉઘડતી હોઠમાં,
ને થાતું પરભાત મને યાદ છે, થાતું પરભાત તને યાદ છે?

ખરબચડું લોહી થતું રૂંવાટીદાર, એવું ચોમાસું ચાર ચાર નેણનું,
ધોધમાર પીંછાનો પડતો વરસાદ, ગામ આખું તણાઈ જતું વેણનું.
છાતીની ઘુમરીમાં ઘુમી ઘુમીને ક્યાંક,
ખોવાતી જાત મને યાદ છે, ખોવાતી જાત તને યાદ છે?

સૂરજ વિનાના અને છાંયડા વિનાના ધોમ તડકા સૂસવાટે હવે રાતના,
લોચનની ભાષામાં ઘટના કહેવાય અને જીવતરની ભાષામાં યાતના.
આવેલું શમણું પણ અવસર થઈ જાય એવા,
દિવસોની વાત મને યાદ છે, દિવસોની વાત તને યાદ છે?

મારી આંખમાં તું વહેલી સવાર સમું પડતી,
ને ઘેરાતી રાત મને યાદ છે, ઘેરાતી રાત તને યાદ છે?

ન હોઉં તારી સાથે તો ત્યારે ..... Ajanya Kavi Tarafthee

ન હોઉં તારી સાથે તો ત્યારે મને યાદ કરજે,

ન હોઉં તારી સાથે તો ત્યારે મને યાદ કરજે,
ભૂલો તો ઘણી કરી છે, પણ મને માફ કરજે,

દોસ્તી ના દાખલા માંથી નારાજગી ને બાદ કરજે,
રાહ જોઇશ જીન્દગીમાં તમારી ,
આવીને ત્યાં મારી ફરીયાદ કરજે,

જેવો છુ એવો ન હતો પહેલા ,
એ સમજાય ત્યારે મને સાદ કરજે,

દુનિયામાં કેટલીયે દોસ્તી તૂટે છે અને તૂટતી રહેવાની,
પણ મિત્રતા ની મિસાલમાં તો આપણી દોસ્તી નું જ નામ કરજે,

જ્યારે પણ એકાંત માં યાદ મારી આવે ,
બસ એક પ્યારીસી SMILE કરજે.......

Pratiksha From Suresh Dalal

હું સાવ એકલો છું. મેં જ ચણી છે મારી આસપાસ

ઊંચી ઊંચી દીવાલો. વહાલથી વંચિત રહ્યો છું:

હું જ છું મારી વેદનાનું કારણ.

સંવેદનશૂન્ય મૌનમાં હું કણસ્યા કરું છું.

ક્યારેક મારી દીવાલની ઉપરવટ થઈને જાઉં છું

તો સંભળાય છે મને માનવ કિકિયારીઓ-

ખડખડાટ હસતા રાક્ષસ જેવી.

આ સાંભળીને તરત જ હું ધાબળાની જેમ દીવાલને ઓઢી લઉં છું

આ કાળામસ અંધકારમાં પોઢી જાઉં છું અને

ઘેરાઈ જાઉં છું દુ:સ્વપ્નોના ઓથારથી.

હું વધુ ને વધુ એકલવાયો થતો જાઉં છું.

હું પોતે જ મારા હાથ સાથે હસ્તધૂનન કરું છું.

મારી પાસે સમય પસાર કરવા માટે મારા સિવાય કોઈ નથી.

મારી પાસે ઘડિયાળ છે પણ એના કાંટા ફરતા નથી.

કાળના કાચબા પર બેઠો બેઠો હું

હવે પ્રાર્થનામાંથી ખસી જાઉં છું અને

પ્રતીક્ષા કરું છું કે કશુંક તો બને…

- - - Suresh Dalal